κανένα πρόβλημα

μια στιγμή ορατού συντονισμού 

Ο πλανήτης γύρω μου αυξομειώνει την ταχύτητα περιστροφής γύρω από τον άξονά του με κάποιον διόλου ακατανόητο αλλά μη ελέγξιμο από εμένα τρόπο κι εγώ για άλλη μια φορά δε μπορώ να συντονιστώ μαζί του. Δε με νοιάζει όμως. Τρέχω σαν τρελός τις στιγμές που ο κόσμος είναι σταματημένος κι όταν τα γεγονότα πιάνουν την ταχύτητα εναλλαγής καρέ σε κινηματογραφικό φιλμ εγώ δε μπορώ να κουνήσω τα πόδια μου. Κανένα πρόβλημα. Μένω σιωπηλός, νωθρός στη διαδραστική επικοινωνία τις περισσότερες φορές, ακούω (ή κάνω πως ακούω) από ξεπερασμένη ευγένεια πολλούς από τους συνομιλητές μου χωρίς καμία ολοκληρωμένη σκέψη να σουλατσάρει στον ενδοκρανιακό μου χώρο. Νιώθω κατά βάθος ήρεμος. Ο γραπτός μου λόγος έχει πάρει τη μορφή της ανύπαρκτης γραφής των Ετρούσκων, και οι επικοινωνία μου αποκαθίσταται μόνο παροδικά με πιθανώς άκυρα ξεσπάσματα χαβαλετζίδικων ψηγμάτων γλωσσοδιάρροιας. Είμαι καλά. Παρότι έχω υπάρξει και καλύτερα. Τις σπάνιες φορές που συντονίζομαι - έστω και καθυστερημένα - με την ορατή πραγματικότητα του σύμπαντος, τραβάω τη φωτογραφική μηχανή από τη θήκη της. Οδός Ερμού.