Είναι κάποια τραγούδια που κάθονται περίεργα στο θυμικό μου και δε μπορώ (ούτε και που θέλω) να τ' αφήσω στην άκρη. Άπαξ και φυτευτούν οι ήχοι τους στα αυτιά μου, ριζώνουν, βλασταίνουν και με κατοικούν για πάντα. Μετά δε γίνεται τίποτα.
Ένα από αυτά και το παραπάνω: Το "Waitin' Around To Die" του πρόωρα χαμένου Townes Van Zandt. Φετινή ανακάλυψη (και αποκάλυψη για μένα). Το πρωτοάκουσα διασκευασμένο από τις The Be Good Tanyas ως επένδυση σε κάποιο επεισόδιο του Breaking Bad, μου 'κανε το περίφημο κλικ, το έψαξα, κι έκτοτε είναι soundtrack όλο και περισσότερων δικών μου στιγμών. Sometimes I can't even see the reason why. "Κάλλιο αργά παρά ποτέ" μου είπαν όσοι τον ήξεραν ήδη.
Στο παραπάνω βίντεο είναι η εκτέλεση που ακούγεται σ'ένα απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ Heartworn Highways (ψάχνω να το βρω μιας και το έχω δει αποσπασματικά στο δίκτυο) του James Szalapski. Το Heartworn Highways, που γυρίστηκε μεν το 1975 αλλά δε βρήκε το δρόμο στις οθόνες νωρίτερα από το 1981, εστιάζει σ' ένα υποείδος της αμερικάνικης μουσικής country, το Outlaw country.
Waiting Around To Die
Sometimes I don't know where , this dirty road is taking me
Sometimes I can't even see the reason why
I guess I keep a-gamblin' , l
ots of booze and lots of ramblin'
It's easier than just waitin' around to die
One time, friends, I had a ma,
I even had a pa
He beat her with a belt once 'cause she cried
She told him to take care of me, h
eaded down to tennessee
It's easier than just waitin' around to die
I came of age and I found a girl, i
n a tuscaloosa bar
She cleaned me out and hit in on the sly
I tried to kill the pain, bought some wine, a
nd hopped a train
Seemed easier than just waitin' around to die
A friend said he knew, w
here some easy money was
We robbed a man, and brother did we fly
The posse caught up with me, a
nd drug me back to muskogee
It's two long years I've been waitin' around to die
Now I'm out of prison,
I got me a friend at last
He don't drink or steal or cheat or lie
His name's codine, h
e's the nicest thing I've seen
Together we're gonna wait around and die
υγ. Μόλις βγήκα από (άλλο) ένα σουρεαλιστικότατο (αλλά μάλλον αρκετά hard core για να δημοσιευτεί) μεσημεριανό όνειρο όπου τι περίεργο: συγκεκριμένο τραγούδι ακουγόταν κι εκεί.
Δεν μπορώ να πω ότι τρελαίνομαι για την country αλλά καλό ήταν..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ country δεν είναι ούτε το δικό μου φόρτε, παρόλα αυτά κάποιες εκφάνσεις της (όπως ετούτη για παράδειγμα) με συγκινούν αφάνταστα. Την καλησπέρα μου Ηφ.
ΔιαγραφήΤο όνειρο, το όνειρο! Θέλουμε και το όνειρο! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήTownes Van Zandt πρωτάκουσα πριν μερικά χρόνια στον 9,58fm, τον έναν από τους δύο ραδιοφωνικούς σταθμούς της κρατικής ραδιοφωνίας εδώ στη Θεσσαλονίκη. Νομίζω ήταν με αφορμή ένα tribute album που είχε κυκλοφορήσει τότε. Μου είχε κάνει εντύπωση το δυσκολοπρόφερτο όνομα, γι' αυτό το θυμάμαι.
Γμτ, μου λείπει ο 9,58, ήταν εγγύηση ως προς τις μουσικές επιλογές των παραγωγών του. Mου λείπει και η κρατική τηλεόραση. Ακόμα δεν έχω χωνέψει το αδιανόητο...
Επίσης, δεν έχω χωνέψει την κατάργηση του reader της google. Ισως επειδή δεν έχω βρει έναν εξίσου καλό reader να τον αντικαταστήσω. Ο Old reader ή που θα είναι "πεσμένος" με φόντο χαζές φωτοζ γατών (και δε συμπαθώ γάτες) ή που θα εμφανίζει τις δημοσιεύσεις με διαφορά φάσης, καλή ώρα αυτή.
Πάω να ακούσω τη διασκευή. Τη στούνιο έγγραφη δεν αντέχω να την ξαναδώ, με τάραξε, χθες που είδα το βίντεο μέσω fb, η εικόνα του ηλικιωμένου άντρα που συγκινείται.
Καταρχάς να σου πω πω στο όνειρο οδηγούσα (!!!) και έπρεπε να οδηγώ αν ήθελα να μένω κάπου σταθερός. Κι αυτό γιατί οι συνοικίες της πόλης περιστρέφονταν πάνω σε γρανάζια πολύπλοκου μηχανισμού καθένα από τα οποία αποτελούνταν από ομόκεντρα υπογρανάζια κινούμενα σε αντίθετες φορές .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το κατάλαβα την ώρα που ξυπνούσα και μόνο έτσι εξηγούνταν οι ανα διαστήματα μεταβολές του τοπίου στο οποίο ...δρούσα.
οπότε όπως καταλαβαίνεις θα ήθελα σελίδες για να γράψω / περιγράψω υπόθεση και σκηνικά. Με αμφίβολα αποτελέσματα. Κάποια hilights τα έχω ακόμα στο μυαλό.
Αν και απ ότι λένε "Είναι βαρετό για τους άλλους να τους λες το όνειρό σου"
Καλύπτω τις καθυστερήσεις ακούγοντας Townes Van Zandt αυτές τις μέρες. Το Waitin' μου σκίζει μυαλό και άντερα.
Reader (οποιονδήποτε) δεν είχα ποτέ, αλλά πάντα ζήλευα όσους μπορούσαν να ταχτοποιήσουν τις αναγνωστικές τους ανάγκες κατ αυτόν τον τρόπο.