το μυστήριο της πρωινής διάθεσης

*

Ακόμα δεν ετοιμαστήκατε; φωνάζω, Τι; Ο Μ. κοιμάται ακόμα; Άντε ρε παιδιά… Μήπως να είχα ξεκινήσει μόνος μου; Ναι, τα φρούτα τα έχω εγώ στην τσάντα μου. Και τα νερά. Καλά τώρα σου ήρθε να πας τουαλέτα; Κι εσύ, μήπως να έβαζες αντηλιακό στην παραλία; Τι λέτε; Θα ξεκινήσουμε καμιά ώρα; Όχι ρε γαμώτο, που να ξέρω που είναι το καπέλο σου; Σαββατοκύριακο είναι, θα γίνεται κόλαση! Οι άλλοι περιμένουν στο αμάξι κι εσύ ακόμα δεν έφαγες το πρωινό σου; Ω,χου!

Η πρωινή δικτατορική μου διάθεση δεν είναι επειδή κάποιοι με κυνηγούσαν να με σκοτώσουν στον ύπνο μου προκειμένου να μου αποσπάσουν κάποιους σπάνιους μα παράνομα αποκτημένους – λέει - δίσκους οι οποίοι είχαν – ένας Θεός ξέρει πως - φτάσει στα χέρια μου.

Η πρωινή μου μουρμούρα, η οποία το αναγνωρίζω πως σπάει νεύρα στην καλύτερη, οφείλεται στην πρεμούρα να προλάβω τα όποια σκιερά μέρη της παραλίας, να κρύβομαι όση ώρα δεν κολυμπάω από τον ήλιο, να διαβάζω τα βιβλία μου πίνοντας κρύο τσάι του βουνού, να τρώω τους γιαρμάδες μου, να απολαμβάνω κοινωνιολογικά την ανθρωπογεωγραφία αμμουδιάς τε και θαλάσσης και να τραβάω που και που καμιά φωτογραφία*, να εξορμώ ατσουρούφλιστος - κατά βούληση και όχι απ ανάγκη - για τις βουτιές μου, και να σιγοτραγουδάω κάποιο από τα λιγοστά τραγούδια που ξέρω όλους τους στίχους απ έξω χωρίς να χρειάζεται να προσθέτω δικούς μου 

God knows how I adore life
When the wind turns on the shore, lies another day
I cannot ask for more

When the time bell blows my heart
And I have scored a better day
Well nobody made this war of mine

And the moments that I enjoy
A place of love and mystery
I'll be there anytime

Oh, mysteries of love
Where war is no more
I'll be there anytime 

MYSTERIES 

Beth Gibbons & Rustin Man