τα ίχνη

Σημάδια ετών από πατημένους αχινούς και τσιμπήματα μέλισσας που χρειάστηκαν αντιβίωση για να περάσουν, μια κόκκινη ουλή, μνήμη περασμένης εγχείρησης, ο ανεπιστρεπτί κομμένος χαλινός, τα ράμματα στο σχισμένο βλέφαρο απ’ όταν ακόμα έπαιζες μπάλα κι οι κόμποι στο στομάχι – όχι, εκείνοι δεν ήταν έρωτας -. Μια φλέβα ανασηκώνεται.

Σε σχήμα καρδιάς το απομεινάρι που άφησε το εμβόλιο για το δαμαλισμό στο μπράτσο, η ελαφριά ροπή στο ένα σου μάτι, ένα σπάσιμο, κάποιες ρυτίδες που συγκλίνουν, ένα σφράγισμα. Μια ελιά στον αριστερό ώμο που δεν θυμάσαι παιδιόθεν κι η χαρακιά από μια άλλη που αποφάσισε κάποιος γιατρός να σου αφαιρέσει. Θύσανοι στους κρόταφους που αποφασίζουν να ασπρίσουν ή ν’ αραιώσουν. Μικροί λάκκοι, έκφρασης τους λένε, στο πρόσωπο.

Ίχνη στο ανάγλυφο του χάρτη, τα δάκτυλα φυσιοδίφες κι εξερευνητές και τα μάτια να καταγράφουν συνεχώς σα διψασμένοι για γνώση, ιστορικοί.

υγ. Καλοκαιριάζει κι αρχίζω να βλέπω αλλιώς.


Στη φωτογραφίία το πορτραίτο του Francis Bacon, από τον Lucien Freud.