χρώματα

Στο μετρό χαμογελάω στον δίχρονο γιαπωνέζο που με κοιτάζει καθισμένος στο καροτσάκι του. Πιπιλάει ένα καταμπλέ γλειφιτζούρι που – ένας θεός ξέρει από τι είναι φτιαγμένο – ξεβάφει στα χείλια, τη μικρή του γλώσσα και τον ουρανίσκο του. Ανοίγει το μπλε του στόμα - μοιάζει σα να έχει καταπιεί μπλε λαδομπογιά - για να κλάψει μόλις του το παίρνει η μητέρα του από τα χέρια. 

Λίγο παρακάτω τέσσερις αλλοδαποί, ένα νεαρό ζευγάρι με το μωρό τους και μια μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα, επιβιβάζονται στο βαγόνι. Φαίνονται κουρασμένοι, τα άδεια πλαστικά τελάρα που κουβαλούν κάνουν τους υπόλοιπους επιβάτες να τους στραβοκοιτάζουν αλλά αυτοί δε δείχνουν να το αντιλαμβάνονται. Οι τρεις ενήλικες μιλούν μεταξύ τους δυνατά και το πιτσιρίκι κλαίει, όλα στην κελαρυστή τους γλωσσοδιάλεκτο. Τα πρόσωπα τους είναι άσπρα. Βαμμένα, ή μάλλον κακοξεβαμμένα από τη μπογιά που μέχρι πτιν από λίγο τους μεταμόρφωνε σε άλαλα ανθρώπινα αγάλματα, επαίτες καλλιτέχνες, σε κάποιο πεζόδρομο της πόλης. 

Ωραίο τατουάζ έχεις λέω του ταξιτζή τις προάλλες. Το μαύρο λογότυπο των Depeche Mode στολίζει το χέρι του κι αμέσως πιάνουμε κουβέντα για to Music for the masses, τον κακό τελευταίο τους δίσκο, τη συναυλία τους στη Μαλακάσα πέρυσι, τα προσωπικά άλμπουμ και τη στιχουργική του Martin Gore κι ένα σωρό σχετικά πριν καταλήξουμε στους Tuxedomoon και τον δικό μας πλέον Blaine. Το Shake the disease παίζει στο cd player της κουρσας, 

 - Αύριο είναι το πάρτυ των Depeche, ήθελα τόσο να πάω, να πιω να γίνω κώλος και να χορεύω ασταμάτητα, μου λέει. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω  μόνος μου όμως. Ο κολλητός, που πάμε παρέα στα εν λόγω πάρτυ, είναι άρρωστος και δεν ξέρω τι να κάνω ...έχω πέσει σε κατάθλιψη. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο το περίμενα. Εσύ θα πάς? 

Χμμ, όχι δε θα προλάβω, απαντώ ενώ σκέφτομαι. το ...βαρυφορτωμένο πρόγραμμα του τετραήμερου που ακολουθεί. Παρασκευή πρωί εκπομπή, Σάββατο στις 7 το απόγευμα είναι το ουράνιο τόξο του 10ου Athens Pride (βρε πως περνούν τα χρόνια) που θα σκεπάσει το κέντρο της πόλης, ενώ το βράδυ της ίδιας μέρας το πάρτυ για τα 5 χρόνια του indieground. Και για τη Δευτέρα μόλις αγόρασα τα εισητήρια για μια συναυλία (αλλά αυτά θα τα ξαναπούμε). 

Τώρα αν κάποιος επιθυμεί να ακούσει ηχογραφημένο το σημερινό επεισόδιο της εκπομπής δεν έχει παρά να εκμεταλλευτεί τη δεύτερη ηχογραφημένη παρουσία αυτού κατευθείαν από εδώ:

128th lemon's indieground radio show by Lemonostiftis on Mixcloud

ή να κατεβάσει το podcast αυτού πατώντας το παρακάτω εικονίδιο:

Ευχαριστώ για την παρέα όσες και όσους με συντρόφευσαν ραδιοφωνικά σήμερα το πρωί. Το σημερινό playlist είναι το ακόλουθο:

• Gershon Kingsley - Popcorn
• John Grant Feat Midlake - (I Wanna Go To) Marz [Demo]
• Marc Almond - What Makes A Man A Man
• The Monochrome Set - Waiting For Alberto
• Virgin Prunes - Uncle Arthur's Lonely World
• David Bowie - Five Years (BBC sessions)
• The Deep Freeze Mice - Teenage Head In My Refrigerator
• Amon Duul II - A Morning Excuse
• La Femme - From Tchernobyl With Love
• Bronski Beat-Smalltown Boy (12'' Version)
• Blue Orchids - A Year With No Head
• The Third Bardo - I'm Five Years Ahead Of My Time
• Bad Movies - I Won't Go Blind
• Johnny Thunders - I'm A Boy, I'm A Girl
• James - Sometimes
• This Heat - Paper Hats 
• The Stockholm Monsters - How Corrupt Is Rough Trade (12'' version)
• The Charlatans - Then
• Husker Du - Never Talking To You Again
• Violent Femmes - Requiem
• Port O'Brien - Fisherman's Son
• Jose Feliciano - My World Is Empty Without You
• Chinawoman - Woman is Still a Woman
• The Tiger Lillies - Vagina
• Tuxedomoon - In The Name Of Talent (Italian Western Two)
• The Rutles - Get Up and Go
• Tom Robinson - Glad To Be Gay (version '79)

Καλή ακρόαση σε όσους ακούσουν και καλό 

τριήμερο σε όλους.