των αισθήσεων και των παραισθήσεων

Ήταν την προηγούμενη Παρασκευή, όταν το τελευταίο επεισόδιο της 3ης σαιζόν της εκπομπής είχε λάβει χώρα, και αρταφιχθείς στο σπίτι, επεξεργαζόμουν το ηχογραφημένο δίωρο πριν το ανεβάσω κονσερβαρισμένο για κάθε πιθανό ενδιαφερόμενο.

Καθώς λοιπόν έλεγχα την ποιότητα της εγγραφής, όπως κάνω πάντα πριν την καταθέσω ως podcast για δευτερότριτες ακροάσεις,  έπεσα πάνω σε μια από τις καλύτερες επιλογές του δίωρου. Ο λόγος για το αριστουργηματικό  “The Ballad of Senses & Illusions” ερμηνευμένο από τον Shawn Phillips, το οποίο δεν είναι άλλο από τη "Μπαλάντα των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων" από την Πορνογραφία του Μάνου Χατζιδάκι (σε στίχους του Άρη Δαβαράκη και ερμηνεία του Βασίλη Λέκκα), έτσι όπως αυτό είχε πρωτακουστεί στο φιλμ “ The Martlet's Tale ” του 1970.

Η ιδιαιτερότητα όμως της εκτέλεσης που είχα επιλέξει είναι πως δεν επρόκειτο για την ηχογράφηση που ακούγεται καταγεγραμμένη στο φιλμ αλλά μια άλλη. Σπανιότερη. Μια σπιτική πιθανότατα, πρώιμη εκτέλεση του τραγουδιού (με τη συμπαρομαρτούσα κακή ποιότητα ήχου που συνεπάγεται), την οποία εντόπισε ο κ. Phillips στα συρτάρια του και φρόντισε να τη δωρίσει μέσω της σελίδας του σε όποιον θα ενδιαφερόταν να την αναζητήσει. 

Καθώς είναι υπεραγαπημένο μου τραγούδι, δεν το προσπέρασα για να ελέγξω το επόμενο απόσπασμα, παρά το άφησα να αντηχεί στο ημίφως του δωματίου, ξεντύθηκα καθυστερημένα τα ιδρωμένα μου ρούχα και βάλθηκα ασυναίσθητα να το τραγουδάω κι εγώ. Με τη μόνη διαφορά πως έκανα χρήση των ελληνικών του στίχων.

Κι έτσι τραγουδώντας έκατσα να τσεκάρω το ηλ. ταχυδρομείο και να απαντήσω σε κάνα δυο mails. Εντελώς αδιάφορα κι ανάξια λόγου όλα αυτά θα μου πεις, και θα συμφωνούσα μαζί σου κι εγώ, αν εκείνη τη στιγμή δεν ακουγόταν το ιδιότυπο «μπλινκ» που αντικατέστησε τη φράση «you’ve got mail» στον υπολογιστή μου.  

Το τραγούδι μου κόβεται απότομα όταν βλέπω πως στο όνομα του αποστολέα του μηνύματος γράφει Άρης Δαβαράκης!  

Ειλικρινά, έτσι έγιναν τα πράγματα ακριβώς. Στο δευτερόλεπτο.

Τι στην ευχή μονολογώ. Τόσο δυνατά τραγουδάω; Και προπάντων τόσο άσχημα; Τουλάχιστον τους στίχους δεν τους κακοφόρμισα. Ότι είμαι κακόφωνος το γνωρίζω, αλλά από ‘κει μέχρι να δεχτώ παρατήρηση για δυσφήμηση του τραγουδιού η απόσταση είναι αιώνια, σκέφτομαι και γελάω.

Έκπληκτος ακόμα από τη συγκυρία, ανοίγω το μήνυμα. Αντί του όποιου κατηγορητηρίου, διαβάζω μια ευγενέστατη ερώτηση για χρήση μιας ανάρτησής μου (αυτής με τα 13 φανταστικά συγκροτήματα που ποτέ δεν υπήρξαν) στο theportal.gr .

Φυσικά και απαντάω θετικά (από ντροπή στην απάντηση δεν συμπεριλαμβάνω την παραπάνω ιστορία) αλλά καλού κακού δεν ξαναπιάνω το τραγούδι.

http://www.toportal.gr/?i=toportal.el.politismos&id=4359